Vorige week kreeg ik een pakketje om de Sint te helpen het in de schoen te stoppen. Een hele eer om hierbij te mogen helpen. Helemaal als de ontvanger er zo blij en gelukkig mee wordt en denkt dat het door de schoorsteen komt.
Het was de pakketbezorger die al vele jaren bij ons de pakketjes bezorgd. Aangezien wij er wel zijn als veel andere mensen op hun werk of op school zitten functioneren we van tijd tot tijd als een distributiepunt. Erg leuk om zo in contact te blijven met de buren. Hij kent iedereen bij naam en zegt “deze doos is voor Anouk en dat kleine pakketje voor Gerben”. Hij kent iedereen ook nog eens bij voornaam. Was wel wat onder de indruk. Laatst sprak hij me ook aan op weg naar de auto om een pakje in ontvangst te nemen.
Hij gaf aan dat ze hun subcontract kwijtraakten en of ik petitie en mijn wijk in de gaten wou houden. Vanaf 7 februari was een petitie mogelijk gat hij aan. Tuurlijk doe ik dat. Ik vind het wel prettig als de pakketbezorger me persoonlijk kent en ook als hij zijn werk begaan is met zijn werk. Hij is altijd vrolijk en zorgt dat alles op de juiste plek komt. Zo iemand is gewoon een plezierige persoon en verschijning.
Om het verhaal af te maken. In de zomermaanden was hij er even niet en had een andere bezorger er een potje van gemaakt. Wij moesten ook vaker dan normaal bij het aflever/ophaalpunt wat ophalen dan normaal terwijl we wel thuis waren. Hierover hebben we nooit geklaagd. Anderen wel en daardoor is de bezorger zijn subcontract kwijt. Bijzonder spijtig.
Waar wil ik echter naartoe met dit verhaal? De liefde voor de klant!
Wat de pakketbezorger doet is erg prettig en plezierig. Waar je diezelfde liefde ziet is op de markt. De markt waar de aardappelboer de zakjes aardappelen al klaar zet als die iemand ziet komen in de verte. Een kaasverkoper die een man afraadt om de “oude” kaas een keer te proberen. Hij weet dat zijn “oude” vrouw er namelijk niet van houdt en hij dat zeker op zijn kop krijgt en het een hele week moet afzien tot hij de juiste kaas koopt.
Zo zijn er nog veel meer verhalen. Ook de liefde van de klant voor de markt natuurlijk, waar we een paar blogs terug over schreven. Een vrouw die al veertig jaar kaas koopt op de markt bij dezelfde kaasverkoper. Het is toch smullen!
Waar proef je nog die “ouderwetse” (als je het ouderwets zou willen noemen) liefde en aandacht voor de klant? Vroeger hadden we nog een SRV wagen in de buurt. Hij zette er geheid iedere keer als we niet thuis waren drie melk, twee karnemelk en een yoghurt neer. Hij wist dat de week erop de rekening betaald zou worden. Het is iets wat je nu bijna niet meer ziet.
